حسین علیزاده
سفر یک روزه حسن روحانی (۲۷ بهمن ۹۵) به عمان و کویت ناگفتههای بسیاری با خود دارد. این سفر در فاصله ۲۱ روز پس از سفر کوتاه و غیرمترقبه وزیر خارجه کویت به ایران (۶ بهمن) صورت گرفته است، ولی نمیتوان آن را پاسخ سفر وزیر خارجه کویت دانست چرا که از نظر پروتکل تشریفاتی پاسخ سفر وزیرخارجه را وزیر خارجه میدهد نه رییس جمهور.
بنابر این، دیدار روحانی بازپس دادن دیدار وزیرخارجه کویت نبود بلکه بازپس دادن نقطه نظراتی بود که وزیرخارجه کویت به نمایندگی از شورای همکاری خلیج فارس حامل آن برای ایران بود. به بیان دیگر، مقامات ایران به این ارزیابی دست یافتند که در زمان کوتاه و در عالی ترین سطح نظرات تهران را به شورای همکاری منعکس کنند و نظر به اهمیت زایدالوصف «موضوعات فاش نشده» تصمیم بر این شد که شخص رییس جمهور ایران خود حامل پیام تهران باشد.
گو اینکه پاسخ تهران باید به کویت (رییس دوره ای شورای همکاری) منعکس میشد ولی خطاب آن تمامیاعضای شورای همکاری است. از این رو، روحانی ترجیح داد سفر را از مبدأ عمان آغاز کند تا با استفاده از حُسن روابط سنتی ایران با سلطنت عمان که بی تنش ترین مناسبات را با جمهوری اسلامی دارد، عمان حامی نظرات تهران در شورای همکاری باشد. افزون بر روابط خوب ایران- عمان، سلطان قابوس در سالهای پس از انقلاب همیشه در نقش یک واسط معتمد در روابط ملتهب تهران با دیگر کشورها از جمله آمریکا عمل کرده است. بنا به اظهارات متقن، کلید مذاکرات محرمانه هسته ای بین