شبگیر حسنی
• نکته ی جالب در این حمایت ها آن است که همگی بر دفاع از «دموکراسی» تاکید دارند و نه بهبود وضعیت اقتصادی توده های مردم! طنز سیاه ماجرا اما این است که رهبر آمریکوفیل معترضان نه از درون زندان یا تبعید بلکه از کرسی صدارت مجلس ملی کشور به رهبری اعتراضات برای «دموکراسی» مشغول است! ...
از مدت ها پیش و به ویژه پس از درگذشت رهبر فره مند ونزوئلا، شاهد تشدید نابسامانی های اقتصادی و کشمکش های سیاسی در این کشور بوده ایم. چند روز گذشته را می توان به عنوان نقطه ی عطفی در تحولات سیاسی ونزوئلا در نظر گرفت؛ مواجهه و صف بندی موافقان و مخالفان دولت در خیابان ها. اعلام حمایت دولت های دست راستی و مرتجعی چون آمریکا، برزیل، آرژانتین و... از مخالفان و به رسمیت شناختن رهبر آنان به عنوان رئیس جمهور کشور و در مقابل، تاکید کشورهای روسیه، کوبا، ترکیه و... بر قانونی دانستن دولت مادورو، صف بندی و آرایش بین المللی را نیز در این باره سامان داده است. از دیگر سو، تا زمان نگارش این یادداشت، بخش عمده ای از کشورهای عضو اتحادیه اروپا – به جز اسپانیا- درباره ناآرامی های اخیر اظهارنظر نکرده اند اما احتمالا با مشخص شدن نتیجه ی نهایی یا طولانی تر شدن روند تحولات، می توان انتظار داشت