پوتین رئیس جمهوری روسیه مستقیما از مردم آمریکا خواسته است مانع از حمله نظامی کشورشان به سوریه شوند و همزمان، ائتلاف مخالفان حکومت سوریه طرح روسیه برای جلوگیری از عملیات نظامی غرب را مردود دانسته است. روز پنجشنبه، ٢١ شهریور (١٢ سپتامبر)، نشریه آمریکایی نیویورک تایمز مقاله‌ای را به قلم ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه منتشر کرد که در آن، مردم و کنگره آمریکا را مخاطب قرار داده و آنچه را که خطرات دخالت نظامی در سوریه خوانده گوشزد کرده است. این مقاله در حالی منتشر می‌شود که اعضای دایم شورای امنیت می‌کوشند بر سر واکنش به حمله شیمیایی ماه گذشته در نزدیکی دمشق به توافق دست یابند و رئیس جمهوری آمریکا نیز گفته است به منظور دادن فرصت به یافتن راه حلی مسالمت‌آمیز برای این مساله، خواستار تعویق رای‌گیری کنگره در مورد مجوز عملیات نظامی علیه سوریه شده است. آقای پوتین در آغاز مقاله خود که با عنوان "درخواست روسیه برای احتیاط" چاپ شده نوشته است که

ابلین کوجامان 

سه سال پیش وقتی بشار اسد در اوج قدرت بود چه کسی تصور می‌کرد اوضاع سوریه چنین شود؟ به ذهن کسی خطور می‌کرد شهرها ویران، ۱۰۰ هزار نفر کشته و دو میلیون مهاجر وادار به اقامت در اردوگاه پناهندگان در خارج از کشور شوند؟ آیا کسی می‌توانست پیش‌بینی کند که روزی بحث بر کشورهای شرکت‌کننده در حمله نظامی به سوریه صورت گیرد و این در مجلس نمایندگان آن کشورها تصویب شود؟  از سویی شاهد اصرار ایالات متحده بر مداخله نظامی در سوریه و گزارش‌های هفته گذشته سازمان ملل هستیم و از سوی دیگر رفتار کشورهای سه‌گانه حامی سوریه یعنی روسیه، چین و ایران را نظاره می‌کنیم. علی‌رغم استفاده روسیه از حق وتو در شورای امنیت برای جلوگیری از صدور دستور حمله به سوریه و انتقاد از دخالت دیگران در امور سوریه در مناسبت‌های مختلف،

 رضا تقی زاده

مفهوم ساده تغییر متولی مذاکرات اتمی و انتقال پرونده مربوط از دبیرخانه شورای امنیت ملی به وزارت خارجه جمهوری اسلامی، تغییر نگاه امنیتی ایران به مذاکرات و داخل شدن ملاحظات سیاسی-اقتصادی در گفت‌وگو‌های آینده با جامعه جهانی است. تغییر نگرش یاد شده بی‌تردید یک پیروزی مهم برای عملگرایان و دولت حسن روحانی پیش از آغاز دور بعدی مذاکرت اتمی محسوب شده و در پایان ۸ سال بن بست سیاسی، فرصت‌های تازه‌ای برای رسیدن به سازش بین ایران و جامعه جهانی فراهم خواهد ساخت. با روی کار آمدن دولت محمود احمدی‌نژاد و ورود ملاحظات امنیتی متفاوت، اولویت‌های دیپلماسی اتمی ایران از هشت سال پیش تغییر کرد. بر اساس دیپلماسی مورد تجدید نظر قرار گرفته، ایران استقبال از انجام گفت‌وگو با جامعه جهانی و در عین حال خودداری از دادن هرگونه امتیاز را

حسن هاشمیان

علاءالدین بروجردی، رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی در مجلس ایران، روز یک‌شنبه هفته جاری، ۱۰ شهریورماه، به همراه یک هیئت پارلمانی به دمشق و سپس به بیروت سفر کرد. در ابتدا بروجردی با بشار اسد رئیس جمهور، وائل حلقی نخست وزیر و ولید المعلم وزیر خارجه سوریه دیدار کرد و سپس با گروه‌های فلسطینی هوادار بشار اسد از جمله احمد جبرئیل از جبهه خلق برای آزادی فلسطین، فرحان ابوهیجا از گروه صاعقه و ابوسعید از جهاد اسلامی در سفارت ایران در دمشق نشست مفصلی داشت.  آن چه بروجردی در سوریه گفت را می‌توان بر محور نکات زیر دسته‌بندی کرد که برخی از آنها تکرار گفته‌های مقامات جمهوری اسلامی در سال‌های گذشته در رابطه با محور «مقاومت» و «تلاش برای دفاع از فلسطین» و برخی دیگر ناشی از واکنش‌هایی است که در ارتباط با رویدادهای

 کورای چالشکان/yeni ulke habe 

برخلاف نظر ها در حال حاضر همسایه ای که طولانی ترین مرز را با ترکیه دارد سوریه نیست. ایران نیست، همسایه ای که دارای طولانیترین مرز با ترکیه می باشد کُردستان است. نخست وزیر شیعه عراق "نوری مالکی"، از قدرت گرفتن کُردها نگران است، اما نمی گوید "شمال عراق". می گوید "کُردستان". رهبران سنی راضی به خودگردانی کُردها نیستند، اما هیچ یک از آنها نیز نمی گویند "شمال عراق"، آنها چون "کُردستان" به مساله می نگرند. بگذارید از وزیر خارجه عراق نیز بگذریم چون عیان است که می گوید کُردستان. نامی که ترکمن ها نیز به کار می گیرند باز همان است. برخلاف نظر ها در حال حاضر همسایه ای که طولانی ترین مرز را با ترکیه دارد سوریه نیست. عراق نیست، همسایه ای که دارای طولانیترین مرز با ترکیه می باشد کُردستان است. مرز سوریه دیگر از سوی دولت اسد کنترل نمی شود. با سوریه ای که می شناختیم مرزی نداریم. بخش بزرگی از مرز تحت کنترل کُردها است. بخش دیگر نیز تحت امر القاعده و ارتش آزاد سوریه چهل تکه می باشد که به آنها اجازه داده اند از آن

یورگن گوتشلیش/ روزنامه taz 

کردھا از چھار کشور( چھار بخش کردستان) در حال برگزاری یک کنفرانس بزرگ ھستند. ترکیە بر این گمان است کە این کنفرانس تشکیل یک حکومت ملی را بە دنبال داشتە باشد.  آیا یک کردستان بزرگ واقع بینانە است؟  این سوال از سوی یک سیاستمدار کرد ارائە نشدە است، بلکە روز پنج شنبە در مقالەای در روزنامە " زمان" از سوی "اتیان ماھچوپیان" از افراد نزدیک بە حکومت بە مناسبت تشکیل  کنفرانس بزرگ کردھا  در اربیل پایتخت حکومت منطقەای کردستان -در ماە آگوست یا سپتامبر- مطرح شدە است. برای آمادە سازی ھای کنفرانس نمایندگان ۳۹ حزب کردستانی از عراق، ایران، سوریە و ترکیە در این ھفتە با ھم ملاقات خواھند کرد. مسعود بارزانی رئیس دولت منطقەای خودمختار در رابطە با این نشست گفتە است " ما می خواھیم بە جھانیان بگوییم، کردھا چە شرایط و وضعیتی برای زندگی خود در خاورمیانە می خواھند". برای آرامش و اطمینان کشورھای کە کردستان در آنھا تقسیم شدە  او گفتە کە زمان جنگ ھای مسلحانە بە پایان رسیدە و امروز سلاح کردھا گفتگو و دمکراسی است.

  دکتر رحیم فرهمند

فدرالیزم  ، کنفدرالیزم  ، استقلال و یا  بازگشت به سرزمین اصلی ؟

مطابق اسناد تاریخی که همه ملل جهان و از جمله ملت های فارس ، عرب و ترک منطقه از آنها آگاه اند ، کردها جزء اولین ساکنان بین النهرین و یا میان رودان بوده و اولین امپراطوری آریائی  را به نام امپراطوری ماد در این محدوده جغرافیائی که بخشی از ایران را هم شامل می شود  تشکیل داده اند . از زمان امپراطوری ماد ها و ادامه آن ، امپراطوری هخامنشی گرفته تا ساسانیان  ، یعنی سقوط حکومت های آریائی  تبار به دست اعراب ، مادها جزء ارکان اصلی حکومت در ایران بوده اند . لیکن بعد از حمله اعراب و بعد از آن مغولها، کردها به دلیل مقاومت آشتی ناپذیر در برابر  حاکمیت متجاوزین، همواره مورد تهدید و سرکوب  قرار گرفتهاند. امری که تا به امروز هم ادامه دارد.