رضا کاظم‌زاده

آيزايا برلين (Isaiah Berlin) در کتاب "آزادی و خائنينش" می کوشد تا از ديدگاه شش متفکر مهم غرب که نظراتشان در پيش و همينطور پس از انقلاب فرانسه توجه ی بسياری را به خود جلب نموده بود، به پرسش زير پاسخ گويد: "چرا يک فرد از افراد ديگر اطاعت می کند؟ چرا يک فرد، هر فردی که باشد، بايد از افراد يا اجتماعات و يا گروه های ديگر، اطاعت کند؟ " برای برلين پرسش فوق، "پرسش کانونی" فلسفه ی سياسی است.

"فرهنگ اطاعت"

در آستانه ی دهه ی شصت، هانا آرنت (Hannah Arendt) برای يافتن پاسخی درخور به اين "پرسش کانونی فلسفه ی سياسی"، کتاب معروف و جنجالی "آيشمن در اورشليم،

رامین جهانبگلو

نشست های انجمن فلسفی آگورا در دانشگاه تورونتو هر هفته يکی از جوانب فلسفی، تاريخی و جامعه شناختی مفهوم «مدرنيته» را مورد بررسی و گفتگو قرار میدهد که در اينجا در اختيار علاقمندان قرار ميگيرد. بخش پیشین « آزادی و جامعه مدنی» را در اینجا می توانید بخوانید و مشاهده کنید. کلمه "جامعه مدنی" با خودش مدنيت را همراه دارد. و حتی مدينه، يعنی شهر يعنی آن چيزی که يونانی‌ها به آن دولت‌‌شهر يا پوليس می‌گفتند و مساله‌اش هميشه مساله فضيلت و تقوای شهروندی است، بيشتر درباره جامعه سياسی است. ارسطو کلمه جامعه مدنی را استفاده نمی‌کند ولی وقتی می‌گويد «کولونيا پوليتيکه» منظورش همان جامعه مدنی یا «سوسيته سيويل» است يعنی يک سامان سياسی که اعضای جامعه را در بر می‌گيرد.

بنام خدا

ملت شریف و بزرگوار کردستان ایران

هماکنون کە در آستانە دور یازدهم انتخابات ریاست جمهوری و چهارمین دور از انتخابات شورای شهر و روستاها، و انتخابات میان دورەای مجلس شورای اسلامی قرار گرفتەایم، جا دارد تا ضمن یادآوری نسبت بە وظایف سەگانەی یک سیستم انتخاباتی، کە عبارتند از:( ١/ ایجاد حکومت، ٢ / ایجاد نمایندگی، ٣/ دادن شرعیت بە نهادهای منتخبەی مردمی و لوکالی و یا کل سیستم سیاسی یک کشور)، از اهمیت مشارکت فعال در انتخابات شوراها سخن بەمیان اورد. بنابراین در این رابطە، باید اذعان نمود کە انتخابات شوراهای شهر و روستاها، علاوه بر اینکه نوعی مشارکت در امور شهروندی/ سیاسی/ اداری میباشند، بلکه باید

رامین جهانبگلو 

نشست های انجمن فلسفی آگورا در دانشگاه تورونتو هر هفته يکی از جوانب فلسفی، تاريخی و جامعه شناختی مفهوم «مدرنيته» را مورد بررسی و گفتگو قرار داده است که در اينجا در اختيار علاقمندان قرار ميگيرد. جامعه مدنی مقوله بحث‌انگيزی است به ويژه در جامعه‌ای مثل جامعه ايران و خيلی‌ها در اين دو دهه گذشته درباره آن کتابها نوشته‌اند از جمله کسانی مانند رابرت پاتنام و نئو توکويلی‌ها هستند که شديدا طرفدار جامعه مدنی هستند در مقابل محافظه‌کاران و معتقدند که جامعه مدنی مقوله‌ای است که برای عملکرد و پيشبرد دموکراسی ضروری است. به اعتقاد رابرت پاتنام که معروف‌ترين آنهااست و کتابش به فارسی در مورد سرمايه اجتماعی ترجمه شده، جامعه مدنی موجب تقويت و نه تضعيف حکومت دموکراتيک می‌شود.

  هادی صوفی زادە

 مبارزات ملی دموکراتیک ملت کورد در چهار بخش کوردستان بر بستر دو خط سیاسی " دولت ـ ملت " و دیگری " ملت ـ دولت" شکل گرفتەاست. بعبارتی دیگر اولی تشکیل دولتی تحت نام کوردستان در چارچوب استقلال و یا خودمختاری را اولویت کار خود قرار دادە و معتقد است با تشکیل دولت کوردستان ملت کورد را می توان در آن تعریف کرد. دیگری ملت را اولویت کار خود قرار دادە و معتقد است کە بازسازی و بازتعریف هویت ملی کورد مهمتر از چارچوب جغرافیایی آن و تنها درصورت هویت یابی و اعتماد بنفس ملت کورد دولت کوردی تاسیس خواهد شد. این دو خط سیاسی ـ مبارزاتی در برخی نقاط دارای تضاد و در بسیاری نقاط دارای اشتراک میباشند.  از دو سال قبل با بروز بحران سوریە و سازماندهی اجتماعی ملت کورد در غرب کوردستان ( کوردستان سوریە ) و پروسە

 شبکه های اجتماعی به سرعت گسترش يافته و هر ساله نقش آنها در زندگی فردی و اجتماعی انسانها افزايش می يابد. اکنون يکی از اقتصاددانهای ارشد بريتانيا معتقد است که بررسی ارتباطات افراد روی اين شبکه های اجتماعی به يکی از مهمترين عوامل برای پيش بينی آينده اقتصادی جهان بدل خواهد شد. به نوشته شبکه خبری سی ان ان « نورينا هرتز » اقتصاددان بريتانيايی سال گذشته با انجام يک آزمايش تجربی سعی کرد نقش و قدرت شبکه های اجتماعی در تعيين رفتار انسانها را نشان دهد. هدف وی اين بود که بفهمد آيا از طريق بررسی تماس کاربران اين شبکه ها می توان آينده را پيش بينی کرد و يا نه. وی می افزايد :« اگر بتوان از طريق بررسی اين تماسها آينده سياسی و يا اقتصادی جوامع بشری را پيش بينی کرد اين تحول بسيار مهمی خواهد بود.»  وی همراه با گروهی از پژوهشگران رشته های کامپيوتر، علوم اجتماعی ، روانشناسی و اقتصاد يک روش ويژه را برای تحقيق و پيش بينی برنده مسابقات

 صادق زیباکلام

 یکی از ویژگیهای دیپلماسی ما از دست دادن فرصتها برای حضور و نفوذ در مناطقی است که علی القاعده می بایستی در آن مناطق بیشترین حضور و نفوذ را می داشتیم. افغانستان به عنوان مثال ، یک نمونه از چنین مناطقی بود. کشورهای حوزه خلیج فارس نمونه دیگری است. آذربایجان، قفقاز و جمهوری های تازه استقلال یافته آسیای مرکزی نمونه بعدی. در خصوص لبنان وعراق هم علیرغم سرمایه گذاری های سنگینی که کرده ایم آینده نشان خواهد داد که چه میزان صحیح عمل کرده باشیم. ضمن آنکه در مورد عراق عامل دینی از اساس رابطه میان دو کشور را بصورت یک استثناء در می آورد. پدیده بی توجه ایی به منافع ملی در عرصه دیپلوماسی اینبار دارد در منطقه ای تکرار می شود که ابعاد ضایعات و خسارات آن به هیچ روی با سایر مناطق دیگری که نتوانسته ایم

رضا تقی زاده

شی-جین پینگ، رییس جمهور تازه چین، پیش از آغاز دیدار رسمی خود از روسیه که روز جمعه انجام شد، ضمن تأکید بر اهمیت استراتژیک مناسبات پکن-مسکو گفت: «ما (و روس‌ها) با یک زبان مشترک سخن می‌گوییم». در همین زمینه ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، نیز مدعی شد که «همکاری‌های دو کشور به شکل گرفتن جهانی عادلانه‌تر کمک می‌کند». همکاری‌های کنونی چین و روسیه که میراث چند دهه استیلای کمونیسم در بخش‌های گسترده‌ای از آسیا، اروپای شرقی، آفریقا و آمریکای لاتین به شمار می‌رود، پس از انحلال امپراطوری اتحاد شوروی در ابتدای دهه ۹۰ میلادی نیز ادامه یافت. در دوران حکومت حزب کمونیست اتحاد شوروی که روسیه در مرکز مجموعه‌ای با حضور ۱۵ کشور قرار داشت، دیکتاتوری پرولتاریایی حاکم در مسکو بیشتر در تقابل با

هم میهنان عزیز

مردم شرافتمند کردستان

جنبش جمهوریخواه شرق کردستان ، به مناسبت جشن نوروز و فرارسیدن سال نوکردی و تجدید حیات طبیعت ، شادباشهای خود را نثارعموم مردم کردستان کرده و امیدوار است که سال نو، سالی پر برکت ، مملو از خوشی و کامروانی ، تندرستی و نیز سال پیروزی و به بار نشستن آرزوهای همگانی باشد .

جنبش جمهوریخواه شرق کردستان ، امیدوار است که همه نیروهای فعال در اپوزیسیون شرق کردستان ، جشن نوروز و سال نو را به خمیر مایه آشتی و اتحاد مردم کردستان در راستای رسیدن به اهداف ملی تبدیل کرده ، و در این رابطە تلاش نمایند با بهره گیری از " اندیشه استراتژی مدرن " که

سهراب کریمی 

در حلبچە آنچە گذشت اولین هزینە‌ای نبود کە ملتی برای آزادی می‌دهد بلکە گوشەای از جنایتی بود کە تمامیت‌خواهان چشم طمع را بە خاک ملتی دوختە بودند کە بسیار پیشتر از آنها، خود تصمیم بە بنیاد نهادن، حق ارادە‌ی سیاسی بر سرزمین خود داشتند. آنهایی کە بە تخت اقتدار پایتخت تکیە زدە بودن و سودای امپراطوری را در سر می‌پروراندند، و با پیمان‌های ضمنی و عملی سرزمین ملتی کە بە چنگشان افتادە بود بە مثابە‌ی غنیمتی می‌دیدند کە باید در کوتاه‌ترین زمان ممکن برای همیشە ببلعنش چرا کە خوب می‌دانستند هر مردمی بالاخرە بە سرنوشت جمعی خود می‌اندیشد و در برابر ذهنیت اشغالگری بە پا می‌خیزد و در بزنگاە‌های تاریخ مترصد عملی کردن برنامەهای برای نابودی این ملت بودند کە بە شیوەهای مختلف اهداف خود را پیادە می‌کردند، و در