شاهو سروآبادی
اینجا مریوان است، شهر سرکوب شده، سرکوب شده در طی دههها و در هفتههای اخیر، اما همواره به پا خاسته و مقاوم.
همه جا صحبت از حوادث اخیر است. بانکهای سوخته نشانههای اعتراضاند.
۲۵ آبان: اعتراض بلافاصله پس از اعلام رسمی گران شدن نرخ بنزین در خیابان شروع شد و در زمان کوتاهی شتاب گرفت. معترضان در شهر مریوان از همان آغاز اعتراضها به یکی از نهادهایی که به نوعی آن را مسبب وضعیتی که در آن قرار گرفتهاند، میدانستند، یعنی بانکهایی که ثروتی در آن نداشتند، حمله کردند و ساختمان چندین بانک را به آتش کشیدند. هنوز هم دو هفته پس از سرکوب خونین اعتراضات مردمی سیمای سوخته و سیاه ساختمان بانکها روایتگر شورش مردم خستهاند.از این مردم به روایت آمار نهادهای دولتی، مثل مرکز آمار، از هر چهار نفر یک نفر بیکار است. این البته روایت دولتی از بیکاری است که با واقعیت تفاوت زیادی دارد. در مریوان نیمی از مردم بیکارند. کولبری، کوچ اجباری و کارگری فصلی از پیامدهای بیکاری و تنگدستی هستند.
همین روایت نهادهای دولتی هم گواهی میدهد که از هر دو جوان مریوانی یک نفر بیکار است. بیکار یعنی اینکه در هفته حتی یک ساعت هم کار نکرده است. مثلا وزارت کار جمهوری اسلامی در یک گزارش وضعیت اشتغال در کردستان را اینگونه روایت کرده است: از جمعیت