دکتر رها امیدوار
با تسریع و تشدید وخامت اوضاع سیاسی و اقتصادی در ایران و تحولات روبه رشد و خشنی که در منطقه در حال گسترش و اوج گیری است، و با عزم جزم نیروهای بین المللی برای تعین نقشه راه ملل منطقه به کام سرمایه جهانی، نیروهای فعال سیاسی و اجتماعی گوناگون ،هرکدام با دغدغه هائی، گاه میهن دوستانه و گاها فرصت طلبانه ، رو به سوی تدوین منشور ها و موافقت نامه هائی نهاده اند که اهداف برخی از آنها همانند شعار ها و جنبش های یکصد سال اخیر در هاله ای از ابهام است. اشاره این نوشته به دو منشوری است که اخیرا در رسانه های گروهی مطرح شده اند. پیش از هر چیز باید گفت که احساس می شود هدف تنظیم کنندگان، بویژه، منشور شورای ملی، پاسخگوئی به تفاهم نامه بین دو حزب از احزاب متعدد کردی است که اخیرا طی بیانیه ای
آمريکا به ايران تهيه شده است می نويسد: «حمله نظامی به ايران کنترل سياسی حکومت ايران را متزلزل و توانايی آن را برای ضد حمله تضعيف خواهد کرد ولی احتمالا حکومت ايران می تواند به شکل مستقيم و يا غير مستقيم به حملات تلافی جويانه دست زده و اين باعث خواهد شد که کل منطقه خاورميانه دستخوش جنگ و ناآرامی شود.» اين ارزيابی جديد تاکيد می کند که حمله نظامی آمريکا می تواند مهمترين تاسيسات هسته ای ايران را نابود و به نيروهای مسلح اين کشور ضربات سنگينی بزند ولی فقط قادر خواهد بود که برنامه های هسته ای ايران را به تاخير بياندازد و نه آن را کاملا متوقف کند. اين ارزيابی توسط گروهی از مقامات سابق دولت آمريکا، مشاوران و اعضای سابق شورای امنيت ملی و تعدادی افسران ارشد ارتش آمريکا تهيه شده و روز پنجشنبه رسما منتشر شده است. در اين گزارش گفته می شود که دستيابی به
