رضا تقی زاده
اظهارات روز چهارشنبه محمدجواد ظریف در مرکز تحقیقات استراتژیک استکهلم مبنی بر اینکه «ایران تصمیمی برای خروج نظامی از عراق ندارد» در اجرای سیاستی است که میتواند تا زمان سقوط داعش در عراق ادامه یافته و در صورت ضرورت به افزایش ابعاد حضور نظامی ایران در عراق منجر شود؛ تحولی که عربستان، همسایه دیگر ایران، تحمل آن را در مرزهای خود دشوار میبیند. رفتارهای برونمرزی جمهوری اسلامی اگر چه متأثر از گرایشهای عقیدتی و رقابتهای شیعه-سنی است، سیاست حمایت از یکپارچگی جغرافیایی عراق و دفاع نظامی پیشگیرانه برای حفظ دولت مرکزی آن کشور در بغداد را میتوان نتیجه وجود محاسبات عملگرایانه در مناسبات خارجی و محاسبات امنیتی ایران خواند. مشارکت ایران در عملیات نظامی فلوجه با هدف بزرگتر مقابله نهایی با حضور داعش در عراق و باز پس گرفتن موصل از «دولت اسلامی عراق و شامات» (داعش) صورت میگیرد.
با وجود بزرگنمایی تهدیدهای امنیتی داعش علیه مرزهای غربی ایران از سوی جمهوری اسلامی، تداوم ناآرامی و جنگ و گریز داخلی در عراق و نزدیکی مرزهای غربی ایران، مطابق با قاعدهای شناخته شده، میتواند به رخنه ناآرامی در درون مرزهای ایران منجر شود؛ وضعیتی که طالبان و همچنین گروههای مانند «جندالله» و «جیش العدل» قادرند در شرق کشور و مرزهای مشترک با افغانستان و پاکستان ایجاد کنند.