بازخوانی و مقایسۀ دو روایت از یک واقعه
از: علی سجادی
بسیاری از شخصیتها و گروههای سیاسی فعال در جریان انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ در تحلیلهای سیاسی – تاریخی خود از انقلاب، آن را «انقلابی که از مسیر خود منحرف شد»، «انقلابی که توسط روحانیان به سرقت رفت»، «انقلابی که فرزندانش را بلعید»، یا «انقلابی که اهداف خود را فراموش کرد» می خوانند. این گروهها و شخصیتها، سرفصل «انحراف انقلاب» و به «سرقت» رفتن آن را کم و بیش با کناره گرفتن یا رانده شدنشان از هرم قدرت منطبق می دانند و معمولاً جریان انقلاب را تا زمانی که خود بخشی از آن بوده اند، «اصیل»، «مردمی»، «صحیح» و حتی گاهی «درخشان» می خوانند.