مصاحبه با :افشین غلامی کارشناس ارشد جامعه شناسی -تهران
دکتر روحانی در دو جبهه تحصیل نموده: یکم، رواق فکری تئوکراسی و حکومت دینی انهم بصورت اسلامی و شیعی است.مسئله مناقشه برانگیز همین موضوع است که زمانیکه به حکومت دینی معتقد باشی دیگر سخن از لیبرال نگری و حتی لاییک نگری و مارکسیستی اندیشیدن محلی از اعراب نخواهد داشت.پس آزادی اندیشه حول محوری است که از کانال فیلترینگ دین میگذرد.با خالی شدن حوزه عمومی جامعه از فضای اندیشه و تفوق اجباری یک بلوک فکری در پهنای ذهنی اجتماع،سخن از اصلاحات اجتماعی تنها از گذرگاه دینی میگذرد واین عین دیکتاتوری است.دوم، ایشان تحصیل کرده دانشگاه است وبا ادبیات سیاسی و اجتماعی آشناست و سخن از جامعه دموکراتیک را درک میکند اما به دلیل مخیله مذهبی میتوان او را یک روشنفکر دینی دانست که هدف از اصلاح جامعه را دراصلاح انسان با فکر دینی و جامعه ی دینی میداند. وی مبادلات اجتماعی جامعه ایران و تبادلهای ساختارساز انسانی را قبول دارد اما به دلیل بهره بری از مختصات روشنفکری دینی نمیتواند از همه ظرفیتهای ایران بهره ببرد.پس بدین ترتیب فعالین مدنی وجامعه دموکراتیک در ماهوی و بنیاد فکری از ایشان فاصله بسیاری خواهند داشت