دکتر کریم بنی سعید عبدیان رئیس سازمان حقوق بشر اهواز
همزمان با افزایش تنش کنونی میان ایران و امریکا، تهدیدهای ایرانی شدت میگیرند به گونهای که ایران پس از خروج ترامپ از معامله هستهای در سال گذشته، به حملات و تهدیدهای تقریبا روزانه خود علیه همسایگان و منطقه ادامه میدهد. رهبران ایران هر روز توان نظامی ویرانگر خود را به ما یادآوری میکنند و تکرار میکنند که اگر مورد حمله قرار گیرند، دشمن را با موشکهای بی نظیرشان نابود میسازند.
به شکلی خیالی در باره زرادخانه موشکیشان اغراق فراوان میکنند. اما روشن است که این غلو در گفتار بیشتر از آنکه برحقیقت استوار باشد درراستای جنگ روانی روی میدهد و مصرف داخلی دارد، وقتی دست به مقایسه زرادخانه ایران با توان امریکا یا حتی همسایگانش در کشورهای خلیج عربی بزنیم.
واقعیت اینکه ایران از ضعف و کمبود بسیار در قدرت نظامی در سه بخش از نیروهای مسلح رنج میبرد؛ یعنی نیروی هوایی، زمینی و دریایی. نیروی زمینی ایران از مشکل ضعف ترابری لوجستیکی رنج میبرد چرا که بیشترین واحدهای آن زرهی سنگیناند و در نتیجه حرکتشان کند. نیروی دریایی ایران نیز بسیار کوچک است و درسلاح و کشتیهای تاکتیکی محدود. نیروی هوایی اما تا حدودی شبه معدوم است و تقریبا موجود ندارد.
مشهوراست که هر نیروی نظامی مدرنی در دوران جدید به طور اساسی بر نیروی هوایی اتکا میکند. ایران میخواهد نقص و ناتوانی درنیروی هوایی را با موشک