بر اساس گزارش اخیر صندوق کودکان سازمان ملل متحد، از هر ۱۰ کودک بین دو تا ۱۴سال، شش کودک از سوی نزدیکان خود از جمله سرپرست، مادر، پدر و معلم، و سپی همکلاسی، همسایگان و افراد غریبهتر مورد خشونت قرار گرفتهاند.
در حالی دوسوم کودکان جهان بهطور روزانه در معرض خشونت قرار میگیرند که تنها یک سوم از بزرگسالان جهان به ضرورت تنبیه بدنی برای آموزش کودکان باور دارند.
در گزارش سازمان مل متحد، وضعیت کودکان در ۱۹۰ کشور مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به نتایج منتشرشده در این گزارش، در برخی از این کشورها خشونت علیه کودکان هنوز یک «هنجار اجتماعی» تلقی میشود و در برخی دیگر نیز این خشونت به دلیل ترس، به مسئولان دولتی گزارش نمیشود.
خشونت نسبت به کودکان در جوامع مختلف، در مدارس، خانهها و محیطهای کار کودکان در ابعاد مختلف روانی، جسمی و جنسی صورت میگیرد؛ در مکانهایی که بنا به تعریف، محیطی امن برای کودکان تلقی می شوند.
گزارش سازمان ملل بر این نکته تأکید دارد که این خشونت ها اغلب در خانه و زمان صلح اعمال میشود و نه در خیابانها یا زمان جنگ.
«سوزان بیسل» یکی از مسئولان حوزه حفاظت از کودکان گفته است، بررسیها نشان میدهد که خشونت علیه کودکان وجه مشترک جامعه انسانی است.
در این میان دختربچهها شرایط ویژهتری دارند و خشونتهای جسمی و جنسی بیشتری را متحمل میشوند. اگرچه میزان قتل پسربچهها بیش از دختران است.
بر اساس این گزارش، ۱۲۰میلیون دختربچه در سراسر جهان مورد تجاوز و آزار جنسی قرار گرفتهاند.
به گزارش یونیسف، ۱۰ درصد دختران یعنی حدود۱۲۰ میلیون نفر، در سنین زیر ۲۰ سالگی، تجاوز و خشونت جنسی را به شکلهای مختلف تجربه میکنند.
یکسوم این دختربچهها که دچار ازدواج زودهنگام شدهاند نیز توسط همسران خود مورد آزار روانی، جسمی و جنسی قرار میگیرند.
آثار مادامالعمر خشونت علیه کودکان
یک پنجم از قربانیان قتل در سراسر جهان، کودکان و نوجوانان زیر ۲۰ سال هستند. در سال ۲۰۱۲، ۹۵ هزار کودک کشته شدهاند.
کودکان رده های مختلف سنی از سوی همسالان خویش نیز مورد آزار قرار میگیرند. از هر سه دانشآموز بین ۱۳ تا ۱۵ سال، یک نفر بهطور منظم مورد آزار همکلاسیها و هممدرسهایهای خود قرار میگیرد.
خشونت علیه کودکان، آثاری مادامالعمر بر جای میگذارد و به رشد ذهنی کودک، و همچنین سلامت روانی و عاطفی وی آسیب میزند.
یونیسف برای کاهش خشونت «آشکار» و «در سایه» علیه کودکان، بر ضرورت «حمایت از پدران و مادران»، «آموختن مهارتهای زندگی به کودکان»، «تغییر نگرش جامعه نسبت به تنبیه کودکان»، «تقویت سیستم و خدمات قضایی، جنایی و اجتماعی» و «افزایش اطلاعرسانی در مورد خشونت و هزینههای انسانی، اقتصادی و اجتماعی آن به منظور تغییر نگرشها و هنجارها» تأکید کرده است.
05/09/2014