سابق خسروی

این روزها حال وهوای شهر من چندان خوب نیست؛پای درد دلهایش اگر بنشینی تنها نگرانی است که موج می زند هم در سیمایش و هم در احوالش.تنهایی و بدون غمخوار ماندن دردی سنگین است و قطعا شنیده اید که دل بی دوست دلی غمگین است؛حس می کنم شهر من شهر ما و شما این روزها چنین حالی دارد؛ بی دوست است و غمگین تنهاست و درد مند. دردهایی که دیده می شود دردهایی که می کاهند و در انزوا می خراشند.دل به خیابانهایش بسپارید تا ضجه هایش را بشنوید ودر ازدحام غمهایش لختی بیندیشید به لحظه های زجر آوری که برایش رقم زده ایم و رقم زده اند و اینک سرنوشت محتومش شده است.
قدم به قدم هم نفسش گردیم .دلتنگی ها و دلواپسی هایمان را به پایش بریزیم تا ببینیم اوفقط آرام و سر به زیر ومایوس تنها نگاهمان می کند؛سیل اشکهایش را در آب باریکه های نه چندان تمیزش می ریزد و در برابر این همه نامهربانی هنوز خم به ابرو نیاورده است و از پا نیفتاده است تو گویی پیری مهربان که ناملایمات روزگار را بسیار دیده و چشیده است و اینک در مرز احتضار ایستاده و چشم به راه فرداهای مبهم مانده است.بوی بهبود از اوضاع زمانه نمی شنود و دیگر به وعده ها هم ابدا دلخوش نیست چرا که می داند هر کسی می آید و وعده ای می دهد و منزل به دیگری می سپارد و ناگفته از نگاهش پیداست که او را به خیر ما امیدی نیست کاش شر نرسانیم.

شهر ما این روزها دل تنگ است و در زیر آورا مشکلات،وضعیت نابسامان ترافیک وازدحام اتومبیلها،خیل عظیم جوانان بی کار،نبود زیر ساخت های توسعه،نابودی روز افزون طبیعت زیبا،آسمان هر از گاهی غبار گرفته به سختی نفسی می کشد و قد علم کرده است.

زندگیم را ثانیه به ثاینه،خط به خط و مو به مو برایش می گویم و او فقط دلداریم می دهد به راستی روزهای خوب شهر من فرا می رسند؟شهر ما سکوت کرده است از بی محبتی مردمش نمی گوید؛از غم و اندوه قلبی اش نمی نالد از وعده هایی که می شنود چیزی بروز نمی دهد شاید نالیدن را در شان خود نمی داند ویا شاید کار از ناله گذشته است و خنده تلخش از گریه هم غم انگیز تر است.

تنهایی اش کم کم خفقان آور شده است.نبض کشنده اش آزارم می دهد؛مدت هاست دیده نمی شود. آدمهای مثل من مثل تو مثل ما و شما را در خود دارد که از زمین و زمان شاکیند و دیواری کوتاه تر از او برای غر زدن نمی بینند و کاری هم اگر از دستشان بر میاید در انجامش کوتاهی می کنند.هر کسی به نوعی دلش را می شکند ودیر زمانی است که مادرانه به مردمش می رسد و هر آنچه در توان دارد خالصانه می بخشد.

شهر من شهر ما و شما چشم انتظار است مراقبش باشد پیش از آنکه دیر شود؛جذابیتش را نگذارید که نابود شود،جوانانش را در یابید،رونقش را نکاهید و نگذارید که آیندگان ما را بابت این سهل انگاری مواخذه کنند.ای کسانی که دستتان می رسد کاری کنید که فردا کاری از شما هم ساخته نیست و باید بر تلی از خاکستر اندوه بنشینید.

شهر من دردها در دل دارد و این را از گذشته به ارث می برد در بمباران ها و توپ اندازی ها هم حال و هوای خاص داشت حق دارد که بنالد.شهرمن،شهر کوچک من مشکلاتی بزرگ دارد.دردهایی دارد که از تلخی رگ جان را می گسلد.

دلم برای حال و هوای شهرم تنگ شده است با این همه حال و هوایش هنوز هم دوست داشتنی است و هنوز هم چشم به راه امیدی که رسیدن سحر را بشارت دهد……

3/12/2016