اینگرید سریناث 
در هر مرز و بومی، در همۀ کشورها، انبوهی از صداهای خاموش مجزا وجود دارند." این کلمات روی میز من در سیویکوس هستند: اتحاد جهانی برای مشارکت شهروندی. این کلمات هر روز به من یاد آوری می کنند که جامعه مدنی امروز چه چالش عظیم و فرصت فوق العاده ای را فراهم می کند. سازمان های جامعه مدنی – که شامل سازمان های غیر دولتی (ان جی اوها[1])، جنبش های اجتماعی، خروجی های رسانه ای، متفکران، خیریه های مبتنی بر مذهب، اتحادیه های تجاری و سازمان های مبتنی بر اجتماع می شوند – با حمایت از کسانی که دولت و بخش خصوصی آنها را کنار گذاشته اند، به اطمینان از این امر کمک می کنند که تمام این صداها نماینده ای داشته باشند. جامعۀ مدنی با یافتن راه حل های مبتکرانه برای مسائل پیچیده ای که ما در تمام بخش ها با آن مواجه هستیم، از جمله بهداشت، آموزش و پرورش، عدالت، اقتصاد، هنر، فن آوری و حکمرانی، مکمل اقدامات دولت ها و بخش خصوصی است. در حقیقت، استقلال نسبی از هم چرخه های انتخاباتی و هم بازار، که بیشتر جامعۀ مدنی از این امتیازات برخوردار است، به این سازمان ها این آزادی را می دهد که مسائل و یا راه حل هایی را دنبال کنند که خیلی محبوبیت ندارند یا طولانی مدت هستند. اما از همه مهم تر، گروه های جامعه مدنی در سطح محلی، ملی و بین المللی به طور مستقل به ارزیابی این امر می پردازند که آیا نیازهای اجتماعات شان بر آورده شده اند یا خیر – و وقتی دولت و بخش خصوصی مسئولیت پذیر نباشند، از آنها بازخواست می کنند.
در بسیاری موارد وقتی خدمات دولتی یا خصوصی همۀ نیازهای موکلین شان را برآورده نمی کنند یا نتوانند این نیازها را برآورده کنند، سازمان های جامعه مدنی تلاش می کنند این خلع ها را پر کنند. تاریخ اهمیت جامعۀ مدنی را در نگه داری از اجتماعات پویا – هم در درون مرزها و هم در فرای آنها – نشان داده است.
نیروی جهانی
امروز، بحث "جامعۀ مدنی" خیلی در جوامع سیاسی، تجاری، و رسانه ای محبوبیت پیدا کرده اند. تعریف های زیادی برای آن پیشنهاد شده است، اما در اصل، جامعۀ مدنی نتیجۀ گرد هم آمدن افراد، فراتر از خانواده، دولت یا تجارت در سرتاسر فرهنگ ها و مناطق جغرافیایی است تا بدین وسیله بتوانند اهداف مشترکی را دنبال کنند. بازی گران جامعۀ مدنی شامل طیفی از گروه های همسایگان و طرح های
ابتکاری مبتنی بر مذهب گرفته تا ان جی او های حرفه ای و اتحادیه های جهانی می شوند.
اهداف جامعۀ مدنی می تواند به همان اندازه متنوع باشد، و دامنۀ آن می تواند از طرح های محلی برای پاک سازی جاده ها یا ساخت مدارس جدید باشد تا طرح های ابتکاری برای پایان دادن به تغییرات آب و هوایی یا دستیابی به صلح جهانی.
تقریباً هر ریشۀ هر پیشرفت بزرگی در حقوق و آزادی های بشر جامعۀ مدنی بوده است. دست آوردهای مدنی گذشته شامل تقویت حکمرانی دموکراتیک، الغای برده داری، دفاع از حق دسترسی به اطلاعات و آزادی بیان؛ تأسیس حفاظت های قانونی بر علیه تبعیض نسبت به اقلیت ها، زنان، کودکان، کارگران و افراد ناتوان؛ و همینطور همکاری در فرای مرزهای ملی در مورد مسائلی از تخصیص بودجۀ کمک رسانی تا روابط خارجی، ارتباطات و کنترل بیمارهای کشنده می شود.
وقتی گروه های کوچک مردان و زنان عادی اهداف جمعی فراتر از منافع محدود شخصی برای خود قرار می دهند، آنها توانایی دست آوردهای فوق العاده ای را کسب می کنند.
حرف حق زدن در برابر حاکمان
در حالی که شهروندان قابلیت رو به رشد خود برای بسیج کردن مردم برای حقوق و آزادی هایشان را نشان داده اند، با وجود این، افراد برگزیدۀ قدرتمندی که آنها سلطه شان را به چالش کشیده اند نیز به آنها ضربۀ متقابل می زنند. طی دهۀ گذشته، بعضی حکومت ها در سرتاسر جهان آزادی هایی را که جامعۀ مدنی برای دستیابی به آنها تلاش می کند– آزادی بیان، آزادی تشکیل انجمن و برگزاری اجتماعات و آزادی دسترسی به اطلاعات – به بهانۀ تقویت امنیت ملی و اقتصادی - را محدود کرده اند.
اقدامات قانونی، مالی و فن آوری و همینطور سرکوب، مبارزات تخریب چهره، تحت نظر داشتن، آدم ربایی، شکنجه و ترور توسط دولت ها و افراد ذینفع به کار گرفته شده اند تا این آزادی ها را محدود کنند و از ادای نقش مهم نظارتی جامعۀ مدنی جلوگیری کنند.
بازیگر انعطاف پذیر در جهانی در حال تحول
همانطور که شهروندان حق خود برای مشارکت در تصمیم گیری و تعیین زندگی و آینده شان را مطالبه می نمایند، قراردادهای اجتماعی بین دولت، بازار، رسانه ها و جامعۀ مدنی در اواخر قرن 20 بار دیگر مورد بازنگری قرار می گیرند. شهروندان و گروه های جامعۀ مدنی که به دنبال مسئولیت پذیری بیشتر دولت و شفافیت در نحوۀ حکمرانی آنها هستند، وضعیت موجود در دموکراسی های تأسیس شده و نو ظهور و همینطور در رژیم های استبدادی را به چالش کشیده اند. در همین حال، اقتصادهای جهانی شده، تغییرات آب و هوا، جنایت بر علیه بشریت، و تهدید بیماری های همه گیر و تروریسم نیاز به توجه شرهوندان و جامعۀ مدنی دارند. پیدا کردن راه حل های عادلانه، صلح آمیز و پایدار برای این چالش ها نیازمند کمک جامعۀ مدنی است.
جامعۀ مدنی می تواند با رفع تفاوت ها، شکستن انزوا، و تقویت صداهای خاموش، تضمین گر مشروعیت، شفافیت و مسئولیت پذیری در همۀ سطوح حکمرانی و اجتماع باشد.
