حسین نازدار

^{کشور ایران در تاریخ معاصر خود دارای حاکمیت‌های توتالیتر بوده و همه امکانات، سرمایه و قدرت سیاسی در خدمت ملت فارس بوده و به اشکال گوناگون ملت‌های دیگر ساکن ایران را از حقوق حقه خود محروم کرده است. یکی از مشکلات اصلی کشور ایران، عدم تغییر حاکمیت به شیوەی صلح آمیز و دموکراتیک است که همین مسئله در ایجاد خشونت، سرکوب، کودتا و جنگ و نقش کلیدی داشته است.}  ایران در مقاطعی از تاریخ خود شاهد خیزش، انقلاب، کودتا یا سعی در ایجاد بستر آن، جنگ پارتیزانی، جنبش سیاسی و اجتماعی رادیکال، اعتصاب و تحصن و تظاهرات بوده است. در واقع بخش بارزی از تاریخ مدرن ایران در جریان مبارزەی سیاسی اجتماعی، تکرار انفصالها و از هم گسیختگی‌‌های مستمر و تلاش و مبارزەای بی ثمر برای آزادی و دموکراسی و حقوق ملی بوده است.

^{تاریخ معاصر ايران حاكی از آنست که تئوری ملت‌سازی ایرانی، در جریان انقلاب مشروطه پایەریزی شده و تئوریزه می‌‌گردد و در زمان دیکتاتوری رضا شاه پراکتیزەکردن شوونیسم ایرانی به سیاست رسمی حاکمیت بدل می‌‌شود. رضا شاه با طرح و برنامەی قبلی و از پیش تعیین شده و به شکل سیستماتیک فرایند مرکزگرایی را آغاز می‌‌کند. زبان فارسی را بعنوان زبان رسمی تدریس و امورات سیاسی و اداری و دولتی اعلام کرده و زبان ملت‌های دیگر ساکن ایران به حاشیه رانده می‌‌شود. ایجاد مانع در راه رشد و توسعه گوناگونی زبانی و تنوع فرهنگی، تغییر بافت دموگرافی و جوغرافیایی آن دسته از شهرها و مناطقی که اکثریت آن با یک ملت غیر فارس بوده است، تغییر نام بعضی از شهر و روستاها، ممنوع کردن پوشش محلی و مناسبات ویژەی ملت‌های غیر فارس و تحریف تاریخ ملت‌های ایران بر اساس منفعت و مصلحت شوونیسم ایرانی و ... نمونەهایی از برنامه و طرحهای حاکمیت رضاخان برای اسمیلەكردن و از بین بردن تنوع ملی در ایران بوده است.
از طرفی دیگر به کارگیری همه امکانات و قدرت رژیم پهلوی جهت بنیان نهادن یک فرهنگ، یک زبان، یک سیستم پرورشی، ایجاد حکومت یونیتری و در نهایت ایجاد ملت ایران و تحمیل شوونیسم ملت فارس، از زمرەی سیاست‌های این رژیم بوده است.}

^{تئوری شوونیسم ایرانی به مبدأ و مصدر اصلی مشکلات و ناملایمات مابین ملت فارس و ملت‌های دیگر تبدیل شد. معضلی که رضاخان آن را بنیان نهاد و محمدرضا شاه به آن دامن زد و حتی جنگ جهانی دوم و انقلاب 1357 نیز نتوانست رهگشای این مشکل باشد و جمهوری اسلامی هم به شکلی دیگر و با استفاده از ایدئولوژی اسلامی در تداوم این سیاست کوشیده و همچنان این معضل پابرجاست.}

^{در تاریخ مدرن ایران، شوونیسم ایرانی به منظور ابقاء و تداوم حاکمیت توتالیتر ملت فارس و انکار هویت ملت‌های دیگر ایران، با طرح و برنامەهای گوناگون، سعی در اثبات و تثبیت این گفتمان داشتەاند که آن دسته از ملت‌های ایران که ریشەی آریایی دارند جزئی از ملت فارس و ملت‌هایی که ریشەی آلتایی و سامی دارند غیره ایرانی هستند. آنچه که اکنون نیز شوونیست‌های چپ و راست و حاکم و غیرحاکم ایران در بهترین حالت ممکن خود می‌‌خواهند، تحمیل ناسیونالیسمی جعلی در فرم و شکل دیگری‌‌ست.}

^{افراد و گروههای شوونیست ایرانی هم هستند که به منظور حفظ و حراست حاکمیت موحد ملت فارس و انکار حقوق ملت‌های دیگر ایران، بر این باورند که در ایرانی دموکراتیک اگر حقوق بشر رعایت شده و همه افراد از حقوق شهروندی یکسان و برابر برخوردار باشند این مسئله، احقاق حقوق اقوام ایرانی را در پی خواهد داشت، این در حالی‌‌ست که بدین گونه هویت و حقوق ملت‌های دیگر را تا حد هویت و حقوق "قومی" تقلیل داده و حقوق بشر را در چارچوب حقوق شخصی و خصوصی افراد تعریف کرده و حقوق ملی را از چارچوب تعریف حقوق بشر حذف می‌‌کنند.}

^{در واقع دموکراسی زمانی بر پایه اصل حقوق شهروندی برابر و یکسان در یک کشور پایەريزی می‌‌شود که دولت مدرن از یک ملت تشکیل شده و دولت و ملت به صورت مسالمت‌آمیز با هم زیست کرده و اگر اختلاف هویتی بروز کرد به صورت عقلانی و عادلانه حل و فصل شود.}

^{در کشور ایران که دارای تنوع ملی و مذهبی می‌‌باشد و مسئلەی هویت‌های ملی این سرزمین به فراموشی سپرده شده است، دمکراسی بدون تقسیم حاکمیت و قدرت، در بهترین حالت ممکن باعث ایجاد دیکتاتوری اکثریت شده و ملت‌های تحت ستم ایران به هیچ وجه حقوق ملی خود را فدای دموکراسی ساده لیبرالی نخواهند کرد که در آن تنها به حقوق افراد توجه می‌‌شود.}

^{پر واضح است که ملت‌های ایران هزاران سال است که در سرزمین آبا و اجدادی خود زندگی می‌‌کنند و دارای هویت ملی و فرهنگی غنی بوده و مالک اصلی کشور ایران هستند، اما بر اساس قوانین (گذشته و حال) حاکمیت‌های شوونیست ایرانی، ملت‌های غیر فارس بعنوان ملت شناسایی نشده و از حقوق و امتیاز ملی محروم هستند. اما ملت‌ها و اقلیت‌های ایران اکنون بیشتر از گذشته اگاهی سیاسی و احساس ملی‌‌شان رشد کرده و عملا برای آنها ثابت شده است که مسئلەی دین و مذهب مشکل و معضل اصلی ملت‌های ایران نیست، بلکه اصل بنیادین برای همزیستی مسالمت‌آمیز جامعەی ایران مسئلەی مليت بوده و تا زمانی که این مسئله به شیوەی عادلانه و دموکراتیک حل نگردد، صلح و آرامش در این کشور رؤیایی بیش نخواهد بود.
حسین نازدار}

14/5/2014