^{از آن زمان که کارگران آمریکایی به خیابان ها آمدند و خواهان کاهش ساعات کار شدند، 131 سال میگذرد، سالهایی کە کارگران برای رسیدن به حداقل حقوق و امتیازهای کاری و رفاهی، تاریخشان را با خون‌های خود نوشتند، تا شاید روزی هیچ کارگری استثمار نشود. اما ما در شرایطی به پیشواز روز جهانی کارگر میرویم، که دید دولت نسبت بە تشکل‌ها و سازمان‌های کارگری دیدی امنیتی است، تا آنجا که در طول چند سال گذشته (تا٢سال کە کارگران از مجوز برگزاری راهپیمایی برخوردار شدند)، هیچ مجوزی برای برگزاری راهپیمایی روز جهانی کارگر صادر نشده است، این در حالی است که طبق اصل 27 قانون اساسی جمهوری اسلامی، تشکيل اجتماعات و راهپيمايی‌ها بدون حمل سلاح، به شرط آنکه مخل به مبانی اسلامی و امنیت ملی نباشند، آزاد است. با اینحال ناامنی شغلی، حقوق معوقه و دستمزد پایین کماکان ادامە دارند، و درخواست حق ایجاد آزادانه تشکلات سندیکایی، وپیوستن به تشکلات واقعا مستقلی، که کارگران زن و مرد در آنها خود را سازمان دهند، هنوز از اساسی‌ترین درخواست‌های به‌حق کارگران محسوب میگردند، درخواست‌هایی که نه تنها در نظام طاغوتی پهلوی رعایت نمیشدند، بلکه متاسفانە ادامه آنرا نیز در حکومت جمهوری اسلامی می بینیم.}

^{اخراج بی رویە کارگران از طرف کارفرمایان، تعقیب و دستگیری فعالین کارگری، صدور حکم‌های طولانی مدت، شرایط بد زندان، و همچنین رفتارهای نامناسب از دیگر مواردی هستند، که ماه به ماه بر میزان، شدت و حدت آنها افزوده می شوند. این امر در کردستان با وجود ضریب امنیتی بالا و حاکم بر این مناطق، مضاعف بوده و بهمین خاطر ما شاهد صدور حکم‌های سنگین‌تر و ضرب و شتم‌های فراوان و بیشتری در این قسمت از جهان هستیم.}

^{هیچگاه نباید فراموش کنیم که طبقه کارگر و زحمتکشان، بخش عظیمی از جامعه ایران و کردستان را تشکیل میدهند، و تمام این ناعدالتی‌های اعمالی در حق کارگران و زحمتکشان، به صورت مستقیم بنیاد خانواده‌های کارگران را نیز هدف قرار دادە است، کارگران زن و مردی که با کمترین حقوق مجبور هستند در مقابل هجمەایی از گرانی و تورم مقاومت کنند، و ضمن تحمل فشارهای ناشی از نظام کاری، همزمان بیشترین فشارهای روانی ناشی از عدم تامین احتیاجات اساسی فرزاندانشان را نیز تحمل میکنند.}

^{جنبش جمهوریخواهان کردستان، ضمن گرامیداشت روز جهانی کارگر، سیاست و تاریخ سرکوبگرانەی کارفرمایان اقتصادی، اداری و حکومتی در اقصێ و نقاط جهان را، بر علیه کارگران محکوم می کند، و معتقد است که "آزادی و برابری" سرنوشت محتوم و تغییر ناپذیر جامعەی بشریست، و اگر همەی ما ضمن شناخت، به آن ایمان بیاوریم و از مبارزە برای تحقق آن از پای ننشینیم، تحقق آن اجتناب ناپذیر است.}

^{جبنش جمهوریخواهان کردستان}

^{١/٥/٢٠١٧}