علی جلالیان، پدر زینب جلالیان در گفت‌وگو با شبکه حقوق بشر کردستان از ابتلای این زندانی سیاسی به ویروس کرونا در زندان قرچک خبر داد. به گفته وی، شب سه‌شنبه ۱۳ خرداد زینب جلالیان به دلیل تنگی نفس شدید به بهداری زندان منتقل شده و پس از معاینه و انجام آزمایش توسط پزشک بیماری او کووید-۱۹ تشخیص داده شده است.
علی جلالیان، پدر زینب جلالیان در گفت‌وگو با شبکه حقوق بشر کردستان از ابتلای این زندانی سیاسی به ویروس کرونا در زندان قرچک خبر داد. به گفته وی، شب سه‌شنبه ۱۳ خرداد زینب جلالیان به دلیل تنگی نفس شدید به بهداری زندان منتقل شده و پس از معاینه و انجام آزمایش توسط پزشک بیماری او کووید-۱۹ تشخیص داده شده است. با این وجود مسئولان زندان به دستور وزارت اطلاعات از انتقال او به بیمارستان خودداری می‌کنند.
زینب جلالیان روز گذشته در آخرین تماس تلفنی خود با خانواده گفته است که همراه با چند زندانی دیگر مبتلا به ویروس کرونا در اتاقی جدا در بخش قرنطینه زندان نگهداری می‌شود و همچنان تب شدید و تنگی نفس دارد. پزشک بهداری زندان به او گفته است که ویروس ریه‌اش را درگیر کرده است و آنها درصدد کنترل عفونت ریه از طریق دارو هستند.
علی جلالیان در پایان گفت‌وگو با شبکه حقوق بشر کردستان ضمن ابراز نگرانی شدید از ابتلای دخترش به ویروس کرونا، خواستار انتقال سریع وی به بیمارستانی خارج از زندان، انجام آزمایش‌های پیشرفته و فراهم آوردن امکانات پزشکی و بهداشتی برای طی دوره درمان و بهبود او شد. وی پیشتر به دنبال انتقال ناگهانی زینب جلالیان از زندان خوی به زندان قرچک در مورد وضعیت نامناسب جسمی دخترش و خطر ابتلای او به ویروس کرونا هشدار داده بود.
زینب جلالیان در تاریخ ۱۰ اردیبهشت امسال به صورت ناگهانی توسط ماموران امنیتی از زندان خوی به زندان قرچک منتقل شد و از آن زمان همچنان در بند قرنطینه این زندان نگهداری می‌شود. هر چند دلیل این انتقال ناگهانی را به وی اعلام نکردند اما پدر این زندانی سیاسی هفته پیش به شبکه حقوق بشر کردستان گفته بود، از طریق پیامک مطلع شده که پرونده‌ای برای فرزندش در شعبه ۱۰۱ دادگاه جزایی تهران گشوده شده است. اما وی از دلیل تشکیل پرونده جدید اظهار بی‌اطلاعی کرد.
ینب جلالیان، متولد سال ۱۳۶۱ در روستای «دیم قشلاق» شهرستان ماکو در استان آذربایجان غربی است. او اسفند ماه ۱۳۸۶ در کرمانشاه بازداشت شد و پس از ماه‌ها نگهداری در سلول انفرادی اداره اطلاعات این شهر و تحمل شکنجه‌های شدید جسمی و روحی، توسط دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» و «محاربه» از طریق عضویت در حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) به اعدام محکوم شد. این حکم پس از تایید در دادگاه تجدیدنظر در سال ۱۳۹۰ با یک درجه تخفیف به حبس ابد تبدیل شد و پس از آن زینب به زندان خوی در استان آذربایجان غربی انتقال یافت. وی طی این سال‌ها در زندان به بیماری‌های متعددی از جمله اختلال در بینایی، ناخنک چشم و برفک دهان مبتلا شده است.
کارگروه بازداشت‌های خودسرانه سازمان ملل در سال ۱۳۹۵ طی درخواستی رسمی از جمهوری اسلامی ایران خواست تا زینب جلالیان را فورا آزاد کند و تمامی اقدامات لازم برای جبران خسارات تحمیل شده بر او را بدون تاخیر و بر اساس ضوابط بین‌المللی انجام دهد. طی رای صادره از سوی این کارگروه بین‌المللی محروم کردن زینب جلالیان از آزادی، خودسرانه و برخلاف اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی ـ سیاسی توصیف شده است و ایران موظف است تا مسئولان نقض حقوق این فعال سیاسی کرد را تحت پیگرد قانونی قرار دهد.
٩/٦/٢٠٢٠
