^{نیویورک تایمز در گزارشی به وضعیت بازداشت شدگان در تهران پرداخته است.}

^{نویسنده این گزارش که در ایران به سر می برد، نوشت: مردی میانسال به نام حسین یکشنبه با دستانی فرو رفته در جیب هایش در زیر برف زمستانی در برابر زندان اوین ایستاده بود تا از وضعیت فرزندش مجید مطلع شود. مجید در اعتراضات ضد حکومتی روزهای اخیر دستگیر شده است. حسین می گوید: «همسرم و من هر روز این جا هستیم. من دنبال دردسر نمی گردم، فقط می خواهم پسرم آزاد شود.»}

^{مجید ۳۲ ساله کارمند یک شرکت مخابراتی است و هر روز از زندان تلفن می زند. پدر او اصرار دارد که فرزندش در تظاهرات حضور نداشته و به اشتباه دستگیر شده است.}

^{بیش از پانصد نفر فقط در تهران دستگیر شده اند. سازمان های خبری داخلی از بازداشت بیش از یک هزار نفر در سراسر ایران خبر می دهند ولی رقم بیش از این است. بنا بر گزارش های دولتی متوسط سن بازداشت شدگان ۲۵ سال است.}

^{بر اساس گزارش خانواده ها و دوستان مستقر در بیرون زندان اوین، تعدادی آزاد شده اند، اما صدها تن همچنان در زندان هستند.}

^{نزدیک به یکصد نفر از جمله دراویش گنابادی در مقابل زندان اوین تحصن کرده و چادر زده اند و با تاکید بر حق اعتراض مسالمت آمیز خواهان آزادی زندانیان سیاسی اند.}

^{علی یکی از تجمع کنندگان به امید آزادی دوست اش حسین که هشتم دی در تظاهرات دستگیر شد جلوی زندان اوین ایستاده است. علی می گوید «حسین مثل خیلی های دیگر عصبانی بود». حسین وقتی می بیند تلفن همراه زنی توسط کسی از دستش قاپیده شده آن شخص را که بعدا می فهمد مامور لباس شخصی بوده برای پس گرفتن تلفن دنبال می کند. علی می گوید سند خانه حسین را برای وثیقه آورده است تا بلکه دوستش را آزاد کنند.}

٨/١/٢٠١٨