تلاش های ایران و انگلیس برای آغاز مجدد روابط دیپلماتیک، نقل قول نادرست از اظهارات وزیر امور خارجه ایران و واکنش به مصاحبه نتانیاهو با بی بی سی در شبکه های اجتماعی از جمله موضوعاتی بود که مقالاتی متعدد در مورد آنها به چاپ رسید.
گاردین
این روزنامه در مقاله ای از برداشته شدن گام های اولیه برای آغاز روابط سیاسی بین ایران و انگلیس و تعیین کاردار در کشورهای یکدیگر برای پیگیری منافع، می نویسد : «دو کشور، اقدامات قابل توجهی برای باز کردن سفارتخانه‌های خود در تهران و لندن انجام داده‌اند.»
گاردین با اشاره به اظهارات ویلیام هیگ وزیر امورخارجه انگلیس در بین نمایندگان پارلمان کشورش که در آن عنوان داشته بود در فضای بسیار مثبت‌تری با دولت ایران مذاکره شده است، می نویسد: هیگ گفته امیدوار است این اقدامات راه را برای بازگشایی سفارت انگلیس هموار کند.
این روزنامه هم چنین اظهارات هیگ را مبنی بر اینکه رییس جمهور جدید ایران و وزرایش شیوه مثبت تری دارند و برای آزمون صداقت ایران، لازم است کانال های ارتباطی باز باشد، نقل کرده و در زمینه پیشینه روابط دو کشور می نویسد: «انگلیس در سرنگونی نخست‌وزیر ایران در سال ۱۹۵۳ نقش زیادی داشت و در این کشور بیش از آمریکا در معرض بدبینی است.»
این روزنامه می افزاید: «اسرائیل که خود زرادخانه هسته‌ای دارد، بطور علنی با برخورد غرب با ایران مخالفت و روحانی را گرگی در لباس میش توصیف کرده است.»
این روزنامه در مقاله دیگری با عنوان «وزیر امور خارجه ایران منتقدان خود را مسئول کمر درد خود دانسته است، می نویسد: «وزیر امور خارجه ایران به حملات منتقدان تندرو داخل که مخالف نزدیکی با آمریکا هستند، واکنش نشان داد و مخالفان خود را متهم کرد که از اطلاعات درز یافته که به صورت نادرست نقل شده است برای تحت تاثیر قرار دادن اقدامات انجام شده وزارت امور خارجه استفاده کرده اند.»
این روزنامه با اشاره به مراجعه وی به بیمارستان به دلیل انتقادات به عمل آمده و پستی را که وی در این زمینه در صفحه فیس بوک قرار داده است، می نویسد: «دلیل اصلی این ناراحتی ، مقاله ای بود که در روزنامه تندرو کیهان به چاپ رسیده و ظریف گفته است در این مقاله به درستی از وی نقل قول نشده است.»
این نقل قول آن بوده است که تماس تلفنی بین روسای جمهور ایران و آمریکا اقدام نابجا بوده است.
به نوشته این روزنامه، تندروهای ایران از جمله فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی گفته است که روحانی برای بهبود روابط با آمریکا زیاده وری کرده است. وی سیاست های روحانی را مورد تقدیر قرار داد اما تماس تلفنی روحانی با اوباما را یک «اشتباه تاکتیکی» خواند.
گاردین می نویسد: «به نظر می رسد روحانی در رویکرد خود برای نزدیکی با آمریکا از حمایت قوی آیت الله خامنه ای، عالی ترین مقام تصمیم گیری و تصمیم سازی ایران برخوردار است و تا زمانی که وی حمایت خامنه ای را دارد حملات منتقدان نمی تواند سیاست های وی را در مخاطره بیاندازند.»
اولویت روحانی در کوتاه مدت مذاکره با غرب با هدف تخفیف تحریم ها است. گفتگو با کشورهای ۵+۱ برای هفته آینده برنامه ریزی شده است اما روشن نیست که ایران چه پیشنهاداتی را برای این اجلاس خواهد آورد.
این روزنامه در مقاله دیگری به مصاحبه بنیامین نتانیاهو با بی بی سی فارسی پرداخته که در آن به اشتباه گفته بود ایرانی ها از پوشیدن جین منع می شوند. گاردین در این زمینه می نویسد که به نظر می رسید وی در این مصاحبه بتواند افکار عمومی ایران را به خود جلب کند، اما اظهارت وی در مورد اینکه پوشیدن شلوار جین در ایران ممنوع است از نظر بسیاری از مخاطبین غیر قابل باور بود.
این روزنامه می نویسد نتانیاهو تحرک دیپلماتیک رییس جمهور جدید را از جمله نزدیکی ایران به آمریکا و کشورهای غربی برای تخفیف تحریم ها با نگرانی پیگیری می کرد.اما نظر وی در مورد اینکه ایران باید به برنامه غنی سازی خود پایان دهد تحت الشعاع اظهارات وی در مورد ممنوعیت مد در ایران قرار گرفت.
این اظهارات موجب واکنش گسترده ای در ایران شد.هر چند در ایران زنان باید حجاب داشته باشند اما پوشیدن شلوار جین ممنوع نیست. بخش اعظم موسیقی غرب نیز ممنوع است اما مردم راه گوش کردن به آن را در خانه ها می یابند.
به نوشته این روزنامه دهها ایرانی عکس هایی را در تویتر به ادرس نتانیاهو انتشار دادند که شلوار جین خود را در آن نشان می دادند و در نظرات خود عنوان می کردند که نخست وزیر اسراییل به دور از واقعیت های جامعه ایران است.
این موضوع در دیگر روزنامه از جمله دیلی تلگراف و ایندپندنت به طور گسترده منعکس شده بود.
گاردین مقاله دیگری نیز در مورد ایران به چاپ رسانده که در آن می نویسد: رهبر ایران، دیپلماسی روحانی را در برابر آمریکا مورد پرسش قرار داد. در این مقاله به نحوه برخورد تندروها با سیاست روحانی در قبال آمریکا به طور مفصل پرداخته شده است
ایندپندنت
این روزنامه در مقاله ای به قلم پاتریک کوبرن با عنوان «چه کسی دانشمندان هسته ای ایران را به قتل رسانده است» می نویسد: «زمانبندی آخرین عملیات ترور یکی از افسران برجسته سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در زمانی که ایران و آمریکا برای مذاکرات از خود تحرک نشان می دهند، سئوالاتی را به میان می کشد.ایا این اقدام آخرین دقیقه، تلاشی از جانب اسراییل یا گروه مخالف مجاهدین خلق برای بر هم زدن مذاکرات است یا اینکه آنها دست کم در پی آن هستند تا نشان دهند هم چنان توان تحرک را دارند.»
این روزنامه می افزاید: «چنین به نظر می رسد که این ترور آخرین عملیات از سلسله ترورهایی است که از سال ۲۰۰۷ آغاز شده است. تا کنون در عملیات سوء قصد، پنج تن از ایرانیانی که با برنامه هسته ای همکاری می کردند به دست قاتلان حرفه ای ترور شده اند.
از نظر نویسنده ترور مجتبی احمدی که چند روز پس از اظهارات روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل صورت گرفت، مشکوک است. به عقیده نویسنده در هر دو کشور، همه از آنچه که در حال روی دادن است،خشنود نیستند و در این زمینه نگرانی فرمانده سپاه را به میان می کشد و می نویسد: «یک انگیزه روشن برای چنین سوء قصدی می تواند ارسال این پیام باشد که دشمنان دولت ایران می توانند به شناسایی متخصصان سلاح های مدرن و ترور انها اقدام کنند.»
این روزنامه سپس به برنامه تحقیقی ان بی سی اشاره می کند که در آن گفته شده است، عملیات ترور دانشمندان هسته ای ایران توسط گروه مخالف دولت ایران که توسط سرویس های امنیتی اسراییل آموزش، تسلیح و کمک مالی شده اند، صورت گرفته است. این شبکه، نقل قول دو تن از مقامات دولت اوباما را منعکس می کند که تایید کرده بودند، سازمان مجاهدین مسئول این ترورها است اما هر گونه دخالت آمریکا را در آن نفی می کنند.
این روزنامه در ادامه به پیشینه سازمان مجاهدین و همکاری آن با رژیم صدام حسین و نقش این گروه را در جنگ داخلی عراق مورد بحث قرار می دهد.
الشرق الاوسط
عبد الرحمن الراشد در مقاله ای با عنوان «فتوای سیاسی علیه بمب هسته ای» می نویسد: «تفاوت زیادی بین روحانیون و سیاستمداران وجود ندارد. هر دو گروه به شیوایی سخن می گویند و سخنرانی شغل آنها است. رهبر ایران به تحریم سلاح هسته ای فتوا داده است.»
نویسنده در ادامه با طرح این موضوع که باید شیعه مذهب و ایرانی بود تا این فتوا را پذیرا بود، می نویسد اما دولت های منطقه نمی توانند این فتوا را بپذیرند. وی هم چنین بر این باور است که فتوای رهبر ایران موجب تردید بیشتر می شود چرا که این امر نیازی به فتوا ندارد.
وی ادامه می دهد که این نیاز وجود دارد تا ایران بازرسان بین المللی را بپذیرد و تاسیسات هسته ای خود را در معرض بازرسی قرار دهد تا دیگران نیز به تضمین های آنها اعتماد کنند.
نویسنده نیز خواسته همسایگان ایران را تحقق همان چهار شرط بنیامین نتانیاهو می داند که شامل «توقف غنی‌سازی، خارج کردن اورانیوم غنی شده از ایران، از بین بردن زیربناهایی مثل نیروگاه‌های قم و نطنز که تولید بمب اتم را سرعت می‌بخشند و توقف نیروگاه آب سنگین اراک» است.
از نظر نویسنده نکته جالب این است که آمریکایی ها که زمان و هزینه زیادی را صرف ایجاد ائتلافی گسترده علیه ایران کردند تا این کشور را در محاصره سیاسی و اقتصادی قرار دهند، اکنون خود در حال نابود کردن آن هستند.
وی در پایان می نویسد: «ما که در همسایگی ایران زندگی می‌کنیم، بیشتر از آمریکایی‌ها و اسراییلی‌ها از یک ایران طرفدار صلح خوشحال می‌شویم. ایرانی که از دستیابی به سلاح هسته‌ای چشم‌پوشی کند. از نظر نویسنده هیچ نشانه‌ای که ایران در صدد چنین اقدامی باشد، دیده نمی‌شود، بلکه به نظر می‌رسد تهران با تقویت ارتباطات خود تلاش می کند کاخ سفید را تحت تاثیر قرار دهد.»
12/10/2013
